الف) نظریه شرط ضروری ۸۰
ب) نظریه برابری اسباب و شرایط. ۸۱
ج) نظریه مستقیم و بیواسطه. ۸۱
د) نظریه شرط پویای نتیجه. ۸۲
هـ) نظریه شرط مناسب نتیجه. ۸۲
نظریه های فقیهان ۸۳
الف) اشتراک در مسئولیت. ۸۳
ب) مسئولیت سبب اقوی ۸۴
ج) مسئولیت سبب متأخر در وجود. ۸۵
د) مسئولیت سبب مقدم در وجود. ۸۵
هـ) مسئولیت سبب مقدم در تأثیر. ۸۶
نظر مقنن در اجتماع اسباب طولی ۸۷
ب) بررسی مواد ۵۳۵ و ۵۳۶ در قانون و تطبیق آن با قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ 90
بررسی مادهی ۵۳۵ ۹۰
بررسی مادهی ۵۳۶ ۹۱
بند دوم) سبب متعدد عرضی ۹۴
الف) تبیین سبب متعدد عرضی ۹۴
نظریه برابری مسئولیت. ۹۵
نظریه تفاوت در مسئولیت. ۹۵
ب) بررسی مادهی ۵۳۳ در قانون و تطبیق آن با قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ ۹۶
مبحث دوم: اشتراک در جنایت. ۹۹
گفتار اول) تبیین شرکت در جنایت و اشتراک در جنایت. ۱۰۰
گفتار دوم) بررسی مواد ۵۲۷ و ۵۲۸ در قانون و تطبیق آن با قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ 101
بررسی مادهی ۵۲۷ ۱۰۱
بررسی مادهی ۵۲۸ ۱۰۳
مبحث سوم: مستثنیات ضمان ۱۱۰
گفتار اول: اخذ برائت توسط پزشک و عدم قصور و تقصیر وی و نیز عدم استناد صدمه و خسارت به وی 111
گفتار دوم: قاعدهی احسان ۱۱۲
انجام عملی به مصلحت عابران ۱۱۲
انجام عملی در جهت حفظ مال، جان، عرض یا ناموس دیگری ۱۱۳
رفع مانع ایجادشده در اثر عوامل قهری ۱۱۴
گفتار سوم: تأثیر عوامل قهری ۱۱۵
عدم استناد جنایت به مرتکب به دلیل تأثیر عوامل قهری ۱۱۵
پرتشدن بر روی دیگری در اثر علل قهری ۱۱۵
ایجاد مانع در اثر عوامل قهری ۱۱۶
افتادن شیء به معبر عام در اثر حوادث پیش بینی نشده. ۱۱۶
سقوط بنا یا دیوار در اثر حوادث پیش بینی نشده ۱۱۷
گفتار چهارم: رعایت مقررات قانونی و سایر شرایط. ۱۱۸
توقف در مکان مجاز ۱۱۸
قراردادن کالا در خارج از مغازه ۱۱۹
احداث ملک به نحو مجاز ۱۲۰
سقوط دیوار متمایل به سقوط پیش از تمکنیافتن اصلاح آن. ۱۲۱
گفتار پنجم: عمد و یا تقصیر مجنیٌعلیه. ۱۲۲
حکم کلی استناد جنایت به عمد و تقصیر مجنیٌعلیه ۱۲۲
حفر گودال توسط دیگری و عمد مجنیٌعلیه در برخورد با آن ۱۲۳
توقف در محلهای غیرمجاز و عمد عابر در برخورد. ۱۲۴
آسیبدیدن مصدوم از ناحیهی حیوان و علم وی به خطرناکبودن آن ۱۲۴
گفتار ششم: تصرفات شخصی مالک در ملک خود. ۱۲۵
حفر گودال یا انجام هر عملی در ملک خود. ۱۲۵
روشنکردن آتش در ملک خود. ۱۲۵
نتیجهگیری و پیشنهادها ۱۲۶
فهرست منابع ۱۲۹
چکیده به زبان انگلیسی ۱۳۶
مقدمه
۱. بیان مسئله
بحث سببیّت از مباحث پیچیدهای است که گاه نظرات مختلفی در خصوص آن مطرح شده است. در کتب فقهی بحث از سببیّت یا علّیت در سه کتاب غصب، قصاص و دیات مطرح شده است. به طوری که صاحب جواهر در جلد ۳۷ جواهرالکلام کتاب الغصب و جلد ۴۲ کتاب القصاص و جلد ۴۳ کتاب الدیات بحث تسبیب را مورد بررسی قرار میدهد. قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ بحث از تسبیب را در کتاب دیات، باب پنجم ((موجبات ضمان)) مواد ۳۱۶ تا ۳۱۸ و بابهای ششم، هفتم و هشتم مطرح کرده بود. قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ به این بحث در کتاب چهارم ((دیات))، فصل ششم مواد ۴۹۲ تا ۵۳۷ می پردازد.
یکی از شروط تحقق مسئولیت کیفری، وجود رابطه سببیّت است. این مسئولیت کیفری در قانون مجازات به دو صورت متصور است:
اجتماع سبب و مباشر؛
سبب متعدد.
در حالت اجتماع سبب و مباشر، قانون مجازات اسلامی۷۰ مباشر را ضامن میدانست، مگر سبب اقوی از مباشر بود.
سبب متعدد به نوبهی خود به دو قسمت میشود: اجتماع اسباب طولی و شرکت در تسبیب. در اجتماع اسباب طولی سه حالت پیش میآید:
اسباب بعضی عدوانی و بعضی غیرعدوانی؛ ۲. همه عدوانی؛ ۳. همه غیرعدوانی.
در حالت اول بنابر مادهی ۳۶۴ ق.م.ا (مصوب ۷۰) فقط شخص متعدی ضامن بود.
در حالت دوم و سوم اگر اسباب همه عدوانی بودند یا همه غیرعدوانی، قانونگذار بنا را بر ضمان سبب مقدم در تأثیر (مادهی ۳۶۴ ق.م.ا مصوب سال ۷۰) نهاده بود. دلیل پذیرش این نظریه قول مشهور فقهای شیعه است و استدلال برخی فقها در این مورد استصحاب اثر سبب اول میباشد. شهید اول در المعهالدمشقیه، شهید ثانی در مسالکالافهام، علامهی حلی در قواعدالحکام و محمدحسن نجفی در جواهرالکلام از جمله قائلین به استصحاب بودند.
صورت دیگر از سبب متعدد شرکت در تسبیب است. مادهی ۳۶۵ ق.م.ا (مصوب ۷۰) ناظر به این مورد بود. بر اساس این ماده میزان مداخلهی اسباب تأثیری در مسئولیت آنها نداشت و اسباب به صورت مساوی مسئول بودند. در این مورد مادهی ۳۳۷ ق.م.ا و رأی وحدت رویهی شمارهی ۷۱۷ مورخ ۶/۲/۱۳۹۰ هیأت عمومی دیوان عالی کشور هم بدون توجه به میزان تقصیر اسباب به تساوی مسئولیت رأی داده بود!
لایحهی قانون مجازات اسلامی در تاریخ ۲۲/۲/۸۸ به تصویب کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس رسید و تقدیم شورای نگهبان شد. شورای نگهبان در تاریخ ۱۹/۱۰/۸۸ و ۲۹/۱۰/۸۸ ایرادهایی به لایحه گرفت، ایرادهای شورای نگهبان توسط مجلس اصلاح گردید و سرانجام این لایحه در تاریخ ۱/۲/۱۳۹۲ تبدیل به قانون مجازات رسمی کشور شد.
۲. پرسشهای پژوهش
رویکرد قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ در موضوع سببیّت در قتلهای موجب مجازات چه تفاوتی با قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ دارد؟
تغییر رویکرد قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ مبتنی بر کدام مبنای فقهی است؟
۳. فرضیه های پژوهش
در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ در صورتی که جنایت مستند به اجتماع سبب و مباشر باشد و میزان تأثیر عوامل مساوی باشد، تساوی در مسئولیت برقرار است و اگر میزان تأثیر متفاوت باشد، هریک از عوامل به میزان تأثیر رفتارشان، مسئولیت خواهند داشت. در اسباب متعدد طولی سبب مقدم در تأثیر ضامن است و در اسباب متعدد عرضی تساوی در ضمان حاکم میباشد.
تغییر رویکرد قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ مبتنی بر نظریه ضمان نسبی است که اقلیّت فقها آن را پذیرفتهاند.
۴. ضرورت پژوهش
پژوهشهایی که تاکنون در مورد بحث تسبیب انجام گرفته با نگاه به قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰ است. در زمان حاکمیت قانون سابق پروندههایی که مباشر و سبب هر دو در وقوع حادثه نقش داشتند، حکم به ضمان و مسئولدانستن یکی از آن دو با مشکل روبرو بود. عدهای از قضات بر مبنای قانون، مباشر را ضامن میدانستند و عدهای حکم به مسئولیت مشترک سبب و مباشر میدادند. دیوان عالی کشور به دلیل مغایرت داشتن مسئولیت مشترک سبب و مباشر با نص قانون آن را نقض میکرد و درنهایت بر مبنای قانون و صرف مسئولدانستن یکی از سبب یا مباشر بدون در نظرگرفتن مسئولیت دیگری و تنها لحاظ اقویبودن یکی از آن دو حکم میکرد. در این زمینه قانون جدید گامی مثبت برداشته و نظریه استناد عرفی و ضمان نسبی را پذیرفته است. از طرف دیگر با پذیرفتن نظریه استناد عرفی و ضمان نسبی در بحث اجتماع سبب و مباشر، در خصوص اجتماع اسباب طولی با وجودی که مبنای واحدی در هر دو مورد جاری است، اما قانونگذار به پیروی از نظر مشهور فقها، نظریه سبب مقدم در تأثیر را پذیرفته است. در مورد شرکت در تسبیب نیز مقنن در قانون جدید از نظریه تساوی اسباب که نظر مشهور فقها میباشد و در قانون سابق نیز مطرح شده بود پیروی کرده است، بدون اینکه به مبنای استناد عرفی و ضمان نسبی کمترین توجهی کند.
بر این اساس ضرورت دارد در این مورد پژوهشی صورت گیرد و نقاط قوت و ضعف قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ مورد کنکاش و نقد و بررسی قرار گیرد.