برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده و استاد راهنما در سایت درج نمی شود
(در فایل دانلودی نام نویسنده و استاد راهنما موجود است)
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی مسئله عادت در تعلیم و تربیت و مشخص کردن جایگاه این روش تربیتی بر اساس نظریه ی انسان عامل است، برای دستیابی به این اهداف ابتدا به مطالعه کتاب ها و مقالات متنوّع ومنابعی پیرامون مسئله ی عادت در تربیت وآرای موافق و مخالف پیرامون آن در تربیت پرداخته شده است و در ادامه بررسی نظریه انسان عامل و جایگاه این روش تربیتی در این نظریه با توجه به دوران قبل و بعد از بلوغ انجام شده است. سپس استنتاج با توجه به سوالات تحقیق برای استفاده از این روش در چهارچوب این نظریه انجام شده است ، روش تحقیق آمیزه ای از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و استنتاجی می باشد.
نتایج این پژوهش نشان می دهد که عادت به عنوان یک روش تربیتی همواره مورد توجه صاحبنظران عرصه ی تربیت بوده است و همواره مدافعان و مخالفان سرسختی داشته است. با توجه به نظریه ی عاملیت انسان در دوران پیش از بلوغ که همان دوران تمهید نام دارد بر استفاده از این روش تربیتی تاکید فراوان شده است و در دوران پس از بلوغ با توجه به دسته بندی اعتقادات ،احکام و اخلاق جایگاه های متفاوتی برای عادت پیش بینی شده است.
واژگان کلیدی: تعلیم و تربیت،عادت،عاملیت،انسان عامل،عمل؛تمهید
فهرست مطالب
فهرست صفحه
فصل اول: کلیات تحقیق1
مقدمه2
بیان مسأله 3
اهمیت و ضرورت تحقیق 5
اهداف تحقیق: 5
سوالات تحقیق: 6
تعریف مفاهیم تحقیق: 6
فصل دوم:مبانی نظری و پیشینه تحقیق 8
بخش اول:عادت 9
بخش دوم:عمل56
بخش سوم:پیشینه پژوهش 61
جمع بندی و چهارچوب نظری و مفهومی 68
فصل سوم:روش شناسی تحقیق 70
جامعه تحقیق 71
نمونه تحقیق 71
ابزارهای تحقیق 71
شیوه انجام تحقیق 72
شیوه تحلیل داده ها 72
فصل چهارم:یافته های تحقیق 73
سوال اول: مفهوم عادت در تعلیم و تربیت بر اساس نظرات موافق و مخالف آن در تربیت چیست؟74
سوال دوم: جایگاه عادت بر اساس نظریه انسان به منزله عامل در تعلیم و تربیت چیست؟ 82
فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری 96
بررسی نتایج سوال اول 97
بررسی نتایج سوال دوم 100
بحث و نتیجه گیری 101
پیشنهادات 104
محدودیت های تحقیق 105
فهرست منابع 106
چکیده انگلیسی 110
فصل اول
کلّیات تحقیق
مقدمه:
انسان اشرف موجودات هستی و والاترین نشانۀ حکمت و قدرت خداوند متعال است که توانایی دست یابی به مقامات عالی را داراست، زیرا دارای حقیقتی روحانی و ملکوتی است. آدمی به دلیل صفت مختار بودنش می تواند به درجات مختلفی از مقامات برسد؛ امّا باید توجّه داشت که دست یابی انسان به مقامات عالیه ای که هدفِ آفرینشِ وی نیز بوده است، تنها با تربیت صحیح است که می تواند به دست آید. تعلیم و تربیت در هر جامعه ای از ضروری ترین امور است. به همین دلیل است که در طول تاریخ، پادشاهان و حکومت های مختلف، اهمیت ویژه ای به آن می دادند و بودجۀ عظیمی را برای بخش آموزشی اعم از نظامی و علمی اختصاص می دادند. با گذشت زمان اهمیت تعلیم و تربیت، بیش از پیش برای افراد جامعه و مسئولان امر مشخص گردید، زیرا آنان به اهمیت تربیت نسل جوان و نوجوان بر طبق سیاست های کشور، حزب حاکم و دین رایج پی بردند. آموزشی که در طول قرن ها به تحصیلات آکادمیک و مدرسه ای تبدیل شده است. اما هر تعلیم و تربیتی آدمی را به سرمنزل مقصود نمی رساند. تعلیم و تربیت و آموزشی باید به کار گرفته
